The Iron Lady, yaşlı bir teyzenin bakkaldan süt almasıyla başlıyor. Bizimse ilk düşünüdüğümüz, film nasıl çıkarsa çıksın Oscar’a kadar uzanacak bir oyunculuk izleyeceğimiz. Yaşlı teyze, İngiltere’nin ilk (ve tek) kadın başbakanı Margaret Thatcher. 20. yüzyılın en önemli liderlerinden Demir Leydi’yi canlandıran isim ise Meryl Streep.
Film, Thatcher’ın bunama noktasına geldiği yaşlılığı, liderliğe uzanan yolculuğunda gençliği ve taviz vermeyen liderliğiyle başbakanlık dönemi arasında gidip geliyor. Hala yaşayan ve saygı duyulduğu kadar (belki de daha çok) nefret edilen bir lideri perdeye taşımak kolay bir şey değil. Yönetmen Phyllida Lloyd, elinden geldiğince objektif bir anlatım yakalamaya çalışsa da, çoğu zaman klişelerle dolu ve zaman zaman ürkek bir anlatımla kolaya kaçıyor. Meryl Streep ise, üçüncü Oscar’ı için sesine ayar veriyor, saçlarını kabartıyor, ellerini birer demir yumruğa dönüştürüyor.
Nesi iyi? Tabii ki de Merly Streep’in oyunculuğu. YouTube’da biraz Thatcher görüntülerine göz gezdirirseniz, filmi izlemenize gerek bile kalmayabilir.
Nesi kötü? Film, Thatcher’ın bunamaya yüz tuttuğu yaşlılığına gereksiz bir duygusallıkla yaklaşıyor ve fazla yer ayırıyor. Politik bir film bekleyenleri ise sıkı bir hayal kırıklığı bekliyor.
